17:05…
Bir şehrin kalbi o dakikada durdu.
Bir haber yayıldı Manisa’nın sokaklarına; önce fısıltıydı, sonra çığlığa döndü.
Ferdi Zeyrek…
Manisa Büyükşehir Belediye Başkanı’mız…
Artık aramızda değil.
Kelimeler kifayetsiz, gözler yaşlı, yürekler paramparça.
Bu kadar kısa sürede bu kadar çok insanın sevgisini kazanmak herkesin harcı değildir. Ama o, bunu başardı. Genciyle yaşlısıyla, çiftçisiyle esnafıyla, Manisa’nın her sokağında iz bıraktı. Siyasetçi kimliğinden öte, samimiyetiyle, insanlığıyla, vicdanıyla gönüllerde yer etti.
Haberi duyan, Celal Bayar Üniversitesi Hastanesi’nin yolunu tuttu. Tanıyan tanımayan, sadece bir kez selamlaşmış olan bile…Gözyaşları içinde koştular, umutla bir mucize olur mu diye dua ettiler.
Ama olmadı…
Manisa’nın güzel yüzlü, yüreği güzel başkanı artık yoktu.
Manisa yakışıklı başkanını kaybetti…
Ama sadece yakışıklılığıyla değil, yüreğiyle, duruşuyla, verdiği güvenle hatırlanacak.
Onun adını her anan kişi, yüzünde bir hüzün ama kalbinde bir gururla bahsedecek ondan.
Çünkü Ferdi Zeyrek, Manisa’ya sadece başkanlık yapmadı; baba oldu, evlat oldu, kardeş oldu.
Ve şimdi ardında dev bir boşluk bıraktı.
Kısa sürede bu kadar yüreğe dokunabilmek…
Bir şehri bu denli sarıp sarmalayabilmek…
Bu, sadece makamla, unvanla olmaz.
Bu, yürek işidir.
Ardından bakarken gözleri yaşlı bir şehir var şimdi.
Manisa bayramı yasla geçirdi..
Çünkü Manisa, sadece belediye başkanını değil, evladını kaybetti.
Bir dostu, bir kardeşi, bir umudu uğurladı sonsuzluğa.
Ve şimdi biz, onun ardından suskunuz.
Sözlerimiz boğazımıza düğümleniyor.
Çünkü nasıl veda edilir, bu kadar sevilen bir insana?
Ferdi Başkan…
Sen bu şehre kosa sürede çok şey kattın.
Yüzlerce projeden, yollar, parklar, hizmetlerden öte…
Asıl mirasın kalplerde bıraktığın iz oldu.
Mekânın cennet olsun.
Manisa seni unutmayacak.
Biz seni unutmayacağız.