Çoğumuz yalnızlık ve tek başına olmayı karıştırıyoruz. Yalnızlık, insanın kendisini izole hissettiği, başkalarıyla anlamlı bağlantılar kuramadığı bir duyguyu ifade eder.
Bu duygu, fiziksel olarak yalnız olmakla sınırlı olmayabilir; zihinsel veya duygusal bir izolasyonu da içerebilir. Bazen kendimizi kalabalıklar içinde bile yalnız hissedebiliriz. Yalnız kalmak aynı zamanda birçok kişinin başlıca korkularından bir tanesidir. Oysaki tek başınalık böyle değildir, içinde olumsuzluk barındırmaz.
Tek başına olmak bana göre kendimize yeterli olmakla da bağlantılıdır. Tek başına olmak, zaman zaman, kendimizi dinlemek, içimize yönelmek ve kişisel olarak gelismemiz için de gereklidir.
Tabiki her konuda olduğu gibi bu konuda da dengeyi kurmak önemlidir. Sürekli tek başına olmak, duygusal ihtiyaçlarımızı karşılamakta zorlanmamıza sebep olabilir. Nitekim bizler sosyal varlıklarız ve bağlantı kurma, paylaşma, anlama ihtiyacı hissederiz.
Tek başınalığımızı yaşarken de dengeli bir sosyal hayatımızda olmalı.
Sevgiyle kalın
