Bugün hoşuma giden çok güzel bir söze denk geldim. Diyor ki; ''Acılarından beslenenler var. Bolca gülün, açlıktan öldürün onları.'' Gerçekten de bazı insanlar dramdan beslenir. Sanki hayatlarında bir sorun olmazsa boşluk olacak  hatta  yaşamak için sebepleri kalmayacakmış gibi gelir. Oysaki acılar bir süreliğine misafirdir hayatımızda. Bizleri olgunlaştırır, dersler verir. Bence acıdan kaçmaya çalışmak acıya tutunmak kadar tehlikelidir. Her birimizin hayatında zaman zaman zorlu deneyimler ve acılar olmuştur, olacaktır da. Önemli olan bu durumun sonsuza kadar sürmeyeceğinin idrakinde olmaktır. Acıya direnmek yerine kabul vermek, duyguyu bastırmadan yaşamak önemlidir. Diğer önemli noktada bu durumda takılı kalmamaktır. Yaşanan her ne olursa olsun  dersimizi alıp yola devam etmek en güzelidir. Eğer bunu başarırsak hayat bizi ödüllendirir.  Aksi takdirde hem kendi hayatımızı hem de yakınlarımızın hayatını cehenneme çeviririz. Düşünsenize kim yakınında sürekli şikayet eden, asık suratlı, sürekli mutsuz ve dramdan beslenen birini görmek ister? Eminim hiç kimse istemez. Hatırlamamız gereken tek şey her gecenin bir sabahı olduğudur. Acı da mutluluk da sonsuza kadar sürmez. 
Akışta kalmanız dileği ile...